“Mensen kwamen met partituur onder de arm naar een concert. Het voelt alsof je proefwerk ter plaatse wordt nagekeken”.
(Nora Fischer)
Voor mij ligt een artikel over een gesprek met Nora Fischer, zangeres, natuurtalent en alleskunner. Ze is nu te zien met, nee géén zangconcert, maar een theaterprogramma over haar verzande zangcarrière. “Je begint met zingen uit liefde en plezier en verzandt in perfectionisme. Hoe ben ik zo beland op een plek waar ik alleen nog maar bang ben om het niet goed te doen”.
Dramatisch voor professionals maar ook zo vervelend voor iedereen die graag zou willen zingen maar te horen heeft gekregen dat zijn/haar zang niet aan de maatstaf van onze cultuur voldoet. Ook ìk heb een opleiding tot muziekprofessional achter de rug en kan het verhaal van Nora Fischer helemaal invoelen. Meer dan 10 jaar geleden kwam ik gelukkig in aanraking met stembevrijding. “Hoezo stembevrijding, wat valt er in mij nu nog te bevrijden! Ik zing en speel al meer dan dertig jaar!” Typisch voor professionals, want angst wordt als onprofessioneel gezien en mag er dus niet zijn.
Maar ook in mij is er die natuurlijk wèl. Het maakte het me nieuwsgierig en ik ben erin gedoken want stembevrijder Jan Kortie zei in die eerste kennismaking iets wat mij trof. Hij had het over ‘van binnen naar buiten zingen’. Zingen wat er in je is, zonder vooropgezet plan, zonder doel en … zonder verwachting vooraf. Dat was in mijn ‘geleerde’ hoofd nieuw en een, bleek achteraf, enorm gemis. Want ook als je van buiten naar binnen zingt (een lied of muziekstuk van buiten naar binnen halen, zeg maar instuderen) en dan weer naar buiten, heeft de muziek jouw binnenste nodig, en niet slechts de goede noten.
“Maar we liggen vaak langs de meetlat van hoe het hoort. Mensen kwamen met partituur onder de arm naar een concert. Het voelt alsof je proefwerk ter plaatse wordt nagekeken”.
In haar zoektocht naar een ‘medicijn’ kwam Nora Fischer op het oude pad van zangles. Dat verkrampte nog meer want “men richtte zich op reparatie en niet op heling”. Het lag niet aan Nora’s techniek. Maar haar ‘binnen’ kon of mocht niet mee naar buiten en dat verkrampt.
Alles wat ik tegenwoordig in mijn praktijk met zingende mensen voor heb voldoet aan het adagium: Zingen begint bij zingen... Zangles kan op termijn heel nuttig zijn maar eerst moet je ervaren dat je het altijd al kon. Niet mooi misschien, misschien niet eens zuiver maar je kan het al wel. Zeg maar JA, maak die klinker wat langer en je zingt al. Moeilijker is het niet, echt waar! Het is onze cultuur die eisen stelt aan wanneer je wel of niet kunt zingen. Maar dat is onzin. Muzikaliteit is onze natuur en je zangstem is de kortste weg ernaartoe.
Zingen is een basale menselijke uiting, heel anders en evolutionair ouder nog dan praten. Het brengt bijna als vanzelf een wezenlijk andere ervaring. Zingen geeft adem, zingen lucht op en schept ruimte in je lijf en in je ziel, ook als het nog niet ‘mooi’ is. Samen met anderen is die positieve ervaring nog groter. We ervaren gezamenlijkheid en verbinding. En eigenlijk is het, met al die positieve ervaringen natuurlijk allang en altijd mooi. Zwoegen voegt daar niets aan toe.
Vorige nieuwsbrieven
Een Hoopvol 2024
Zouden alle kleine tekenen van hoop ‘buiten’ nog wel bestaan als niet ‘binnen’ die diepe hoop gloeide, zonder welke men niet waardig en zinvol kan leven, en zonder welke men nòg minder telkens weer aan de ‘uitzichtloze onderneming’ kan beginnen, waarmee alle goede...
A Christmas Carol
A Christmas CarolMerry Christmas Uncle!Grmmm, humbug…Christmas a humbug uncle…?What’s Christmas time to you but a time for paying bills without money, finding yourself a year older and not an hour richer.But I find it a very ha..Grmmm, humbug. “keep Christmas in your...
Heilige Plaatsen
Een plek waar de wind door je hoofd waait,Waar je doet waar je buik van gaat zingen,Waar je droomt zoveel je kan,Waar je bent wie je bent,Een plek van water, van zee, van lucht,van aarde, van vuur,Een plek waar je nooit verdwalen kunt,Een plek waar de vrijheid woont,...