Alles is wind (ijdelheid), en de mens denkt het te kunnen controleren, zegt hij. Als ik dit of dat… dan wordt het zus of zo. Maar het is allemaal als rook die je wel kan zien maar die ongrijpbaar is en die je niet kan vasthouden. Net als we denken dat Corona voorbij is en we door kunnen pakken met de grote problemen van de wereld komt er een oorlog om de hoek die het hele plan verstoort. En op je eigen niveau kan je ongetwijfeld andere voorbeelden vinden. Alles is onbestendig en wat we doen, werken, carrière, vergaren, is als najagen van de wind.

Dat is tot nu toe niet erg hoopgevend maar lees door. Want de leraar gaat zelfs nog verder en betoogt dat alles wat we in ons leven tot stand brengen niets te betekenen heeft. We moeten uiteindelijk toch alles overdragen aan de grote nivelleerder. Arm of rijk, het is gelijk, we houden het toch niet droog, want we gaan allemaal weer met de neus omhoog, zingen we hier met carnaval.

Heeft hij dan helemaal niets voor ons? Jawel hoor! Hij legt uit dat het geheim van geluk zit in het accepteren van het onbestendige. Erken dat je niets in de hand hebt, dat er geen ultieme controle is en dat het mooiste in de ruimte voorbij die controle te vinden is. Ook al weet je nog niet wat. En vooral; geniet dan van de goede momenten in het leven ‘du moment’ je ze meemaakt. Zoals vriendschap, familie en verbinding met anderen.
En op dit punt wil ik heel graag zingen in de les inbrengen. Zingen is een prachtige manier om dat te oefenen en te ervaren. Want samen zingen schept bijna als vanzelf verbinding. En leren zingen zonder voorbedachte rade, gewoon dat wat in je hart opkomt is voor de meeste mensen een ongekende ervaring.

Zingen is eenvoudig maar de mens haalt zich van alles in het hoofd.