Een plek waar de wind door je hoofd waait,
Waar je doet waar je buik van gaat zingen,
Waar je droomt zoveel je kan,
Waar je bent wie je bent,
Een plek van water, van zee, van lucht,
van aarde, van vuur,
Een plek waar je nooit verdwalen kunt,
Een plek waar de vrijheid woont, daar wil ik zijn.
(Wende Snijders)
Twee weken geleden nam ik afscheid van een klein dienstverband dat ik 38 jaar heb gedaan. Een veelgestelde vraag is dan: wat ga je nu doen? Een collega daar is de gelukkige bezitter van een stuk stadsbos. Twee maanden geleden, bij zijn pensioenering, schreef hij op het bedrijfsnetwerk: “ik ga genieten van mijn gezin en mijn bos”. Een volstrekt logisch antwoord op een volstrekt logisch, veelgestelde vraag als je met pensioen gaat.
Het zette mij aan het filosoferen. Ik vroeg me af: gaat hij nu genieten van zijn gezin of bos? Of gaat hij genieten van zichzelf, van het zijn op een plek waar hij volledig zichzelf is, niets hoeft op te houden, en er vanzelf het beste in hemzelf naar boven komt, zonder gedoe of inspanning? … Ik denk het laatste.
Zo’n plek waar je dat gevoel hebt, noem ik, zonder religieuze intentie, een Heilige Plek. Een plaats waar je plotseling, onaangekondigd boven jezelf uitstijgt en het beste van jezelf kan geven. Het is volgens mij ook een plek waar verbondenheid met anderen daadwerkelijk kan worden beleefd. Een plek waar je anders vandaan gaat dan dat je er bent gekomen.
En gelukkig… vaak ontstaat zo’n Heilige Plek zingend bijna als vanzelf. Want zingend kan je ruimte nemen en geven om gezien te worden; kan je van je laten horen en gehoord worden omdat dat zingend zo lekker gaat; kan je jubelend het contact laten ontstaan tussen de jou en de ander omdat zingen nu eenmaal altijd tot verbinding leidt.
Met een nieuw seizoen voor de boeg geeft me dat volop inspiratie om weer te beginnen. Fijn… met zoveel mogelijk mensen zingen en zoveel mogelijk van die Heilige Plaatsen creëren; plaatsen waar mensen zichzelf zingend gezien en gehoord voelen en waar ze anders vandaan gaan dan ze zijn gekomen. Dat werk vervult mij.
Vorige nieuwsbrieven
Feest van de eenvoud
Afgelopen drie weken was ik in Italie. Wij zijn de gelukkige bezitter van een eigen plek met uitzicht over een enorm groen dal richting de eindeloze bergen. We hebben fruitbomen, gewone bomen en een paar olijfbomen. Ik ging erheen zonder agenda met alle tijd om dingen...
Het regent stenen
Stenen, stenen, het regent stenen. Stenen over wij en zij. Stenen over hoe het moet of zou moeten. Stenen dat het vroeger beter was en in de toekomst alleen maar slechter wordt. Allemaal vastgezette beweringen die geen nuancering meer toelaten. Wat is een steen? Om te...
Zielsveel Zingen … een nutteloze bezigheid
Het boekje Muziek van de Stilte van de monnik David Steindl-Rast gaat volledig over de zegeningen van de Gregoriaanse zang. Op veel plaatsen trof mij de gelijkenis met Zielsveel Zingen. Om die gelijkenis te proeven heb ik in de onderstaande geleende tekst het woord...