Stenen, stenen, het regent stenen. Stenen over wij en zij. Stenen over hoe het moet of zou moeten. Stenen dat het vroeger beter was en in de toekomst alleen maar slechter wordt. Allemaal vastgezette beweringen die geen nuancering meer toelaten.
Wat is een steen? Om te begrijpen wat fysiek een steen is, kan je volstaan met een vastomlijnde definitie. Maar om te begrijpen of de steen-, of in het algemeen, wat mooi of lelijk is, goed of slecht, wij of zij, hebben we verhalen nodig. Verhalen van anderen of die van jezelf, om bij het gevoel te komen waar het over gaat en om dat eraan toe te voegen.

Maar het verhaal is slechts een richtingaanwijzer, een poging iets te duiden of verduidelijken dat je niet kunt vastpakken; dus stromend, zwevend zo je wilt. Als verhalen weer tot definitie worden gemaakt, zo is het en niet anders, veranderen ze in een steen. Vrouwen in Afghanistan zijn daar bijvoorbeeld de dupe van.
Kunst en cultuuruitingen vertellen die zwevende verhalen.  Ze zijn zo een onmisbare pilaar onder het gebouw van onze vrije maatschappij.

In de Amerikaanse verkiezingscampagne regent het stenen. De Haïtiaanse immiganten eten huisdieren van de lokale bewoners. De helft van de sociale media leeft er van. Onze eigen politiek schuift met rasse schreden die kant op. Om te beginnen met de invoer van het 21 % BTW tarief op alle cultuuruitingen. Het zijn immers geen ‘eerste levensbehoeften’ maar slecht een hobby van de linkse elite. En die kunnen het zelf wel betalen. En ik betrap er mezelf ook maar al te vaak op.

Over zingen heb ik er al tientallen gehoord. Stenen in m’n hoofd, noem ik ze; de gedachten dat het goed moet zijn, iets moet worden, zuiver moet klinken, is mijn zang wel gewenst als de buurman mooier zingt dan ik. Verwachting over wat het is, of wat het moet worden is er ook zo een. En de meesten hebben er een verhaal van gemaakt, gebeiteld in steen. ‘Vroeger zeiden ze al …’

Maar het is al goed áls er gezongen wordt merkte ik afgelopen week toen ik op een begafenis was. Zingen verbindt en daar gaat het om. Zingen verzacht het verhaal voordat het een steen wordt. Samen zingend houden we het verhaal zwevend.

En dat kan je leren door het te ervaren. Verleg een steen en de rivier gaat anders stromen. Die kennen we al sinds Bram Vermeulen er over zong. Graag bied ik je ook de kans. Kom Zielsveel Zingen in de prachtige kapel van het Jeroen Bosch zonder andere bedoeling dan de geneugten van samen zingen en stil zijn.